Слёзы з дзяцінства
У АДНУ з майскіх раніц напярэдадні свята Перамогі супрацоўнікі цэнтральнай раённай аптэкі № 131 спяшаліся ў хату да былой работніцы Соф’і Міхайлаўны Паршута. Яна — малалетні вязень. У чатырохгадовым узросце разам з бацькамі трапіла ў нямецкі Фленцбург на прымусовыя работы. Жанчына амаль нічога не памятае з таго перыяду жыцця. Ведае толькі тое, пра што маці расказвала. Але і гэтага дастаткова, каб на вочы набеглі няпрошаныя слёзы.
З расказу Соф’і Міхайлаўны:
— Матуля займела сярод новых знаёмых немку. Здаралася, што тая частавала яе чаем і хлебам, намазаным маслам. Дык маці чай, які быў чамусьці горкім, выпівала, а бутэрброд ужо мне несла. А я ў лагеры жыла. Есці давалі вараную бручку і нешта падобнае на слімакоў. Бацькоў на працу ў цэх па забоі жывёлы ў пяць раніцы забіралі. Маці толькі чаравікі паспявала на мяне сонную абуць. Два гады там адбылі, пакуль англічане нас вызвалілі. І маці Кацярына Сцяпанаўна, і бацька Міхаіл Марцінавіч, і я — разам дадому вярнуліся. А шлях што туды, што назад страшным быў: на прыпынках з вагонаў трупы выносілі — не ўсе людзі вытрымлівалі. Прыехалі ў спаленую вёску. Нашы Мацкі, што ў Сваткаўскім сельсавеце, фашысты не пашкадавалі. Адзінае, што бацькавых карову і каня татаў брат захаваў, бо пажар быў у верасні і скаціна ў полі знаходзілася. Будаваліся, зноўку абжываліся. Памятаю, што адразу падлогі ў хаце не было. Елі бульбу, яе хапала. А вось хлеб пяклі з мякінай, з верасам…
Замуж Соф’я Міхайлаўна выйшла за хлопца з вёскі Пятрова, што каля Габаў. Купілі недабудаваны дом у Мядзеле. Яна пайшла на працу ў аптэку санітаркай, а Васіль Аляксандравіч — у аўтабазу вадзіцелем. Разам пражылі ўжо 56 год. Дачка Раіса і сын Міхаіл засталіся ў Мядзеле, таму заўсёды побач. Ёсць трое ўнукаў, дачакаліся і праўнука.
У раённай аптэцы Соф’я Міхайлаўна адпрацавала трыццаць гадоў. Апошнія — была фасоўшчыцай. Памяць былых калег — гэта заўсёды прыемна. А з нагоды Дня Перамогі — тым больш. Намеснік загадчыцы ўстановы Галіна Герасімовіч ад усяго працоўнага калектыву шчыра павіншавала жанчыну са святам, уручыла кветкі, канверт з грашовай дапамогай і харчовы набор. Да віншаванняў далучыліся старшыня прафкама Іна Гараніна, а таксама прадстаўніца новага пакалення фармацэўтаў, малады спецыяліст Ірына Канапацкая. Расчуленая Соф’я Міхайлаўна вельмі дзякавала жанчынам за падарункі, за ўвагу, за памяць. Яны ж у сваю чаргу зычылі ёй моцнага здароўя, радасці і дабрабыту.
Іна ЯРЧАК.
На здымку: Соф’ю Міхайлаўну Паршута (у цэнтры) з Днём Перамогі павіншавалі старшыня прафкама цэнтральнай раённай аптэкі Іна Гараніна, намеснік загадчыцы ўстановы Галіна Герасімовіч і выконваючая абавязкі загадчыцы аптэкі № 232 г. Мядзела Ірына Канапацкая.
Фота Георгія Прысмакова.
Статья взята из сайта: http://narachanka.by/